به گزارش خبرنگار حوزه جوانان گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، دوران جوانی در مابین دوران کودکی، نوجوانی، میانسالی و کهنسالی دوره‌ای متفاوت و سرشار از انرژی و 

تلاش و توانایی است که اگر در مسیر درست قرار گیرد، می‌تواند تاثیر بسزایی در زیست اجتماعی شخص، خانواده و جامعه بگذارد.

از سوی دیگر پنجره‌ای از فرصت جمعیتی در کشور رو به سوی جوانی گشوده شده است که اگر سیاستگذاری درستی در استفاده از این فرصت صورت گیرد، به باور قریب به اتفاق کارشناسان، می‌تواند سکوی پرشی برای پیشرفت و توسعه کشور برای دهه‌های آینده پدید بیاورد.

با وجود همه شعارها و وعده‌ها اما، هنوز آنطور که شایسته است این توجه و استفاده از این حجم انرژی جوانی در کشور محقق نشده است. این کم‌توجهی به نقش جوانان در تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها موجب آن شده است که جمعی از جوانان در ایجاد «نهضتی اجتماعی» هم آوا شوند. 

حل مسائل مردمی به یک نهضت اجتماعی نیاز دارد 

«نهضت اجتماعی جوانان» یک جنبش مردمی است که برای بازتعریف مدلی جدید از حکمرانی ایجاد شده است. این مدل جدید از حکمرانی منطبق بر فعال کردن لایه‌هایی از فعالان اجتماعی برای ایجاد حلقه اتصال میان مردم و حاکمیت است. این نهضت در فعالیت اجتماعی رویکردی مسئله محور دارد و در وهله اول در تلاش است تا فعالان اجتماعی را پای کار حل مسائل مردم بیاورد. مسائل بر زمین مانده‌ای که به دلایل مختلف از قبیل بروکراسی اداری، عدم توزیع عادلانه امکانات و ثروت، اشتباهات ساختاری و دیگر عوامل مشابه مرجعی برای حل و فصل آنها وجود نداشته یا در حل آنها ناکارآمد بوده است . 

به زبان ساده‌تر این نهضت در پی آن است که با استفاده از تجربیات نهضت‌های قبلی مثل نهضت سوادآموزی، نهضت جهاد سازندگی و نهضت دفاع و امنیت، نهضت حل مسائل بر زمین مانده مردم به دست خود مردم را پدید آورد و میدانی جدید برای حرکتهای مردمی ایجاد کند.

نهضت اجتماعی جوانان در مرحله نخست خود، سعی در شناسایی فعالان اجتماعی دارد زیرا گام‌های بعدی برای پیشرفت منطقه‌ای را باید همین فعالان بردارند. فعالانی که  در بیشتر زمان‌ها بی‌اطلاع از هم و بدون یک نگاه جامع به اجتماع و عرصه فعالیت خود، بعضاً حتی مشغول فعالیت‌هایی هستند که از میزان اثرگذاری بالای آن در صورت مدل‌سازی و تکثیر بی‌اطلاعند.

دستگاه‌های همکار با نهضت اجتماعی جوانان

برای شناسایی این فعالان اجتماعی در گام نخست فعالیت، این نهضت البته از همکاری با مجموعه‌های متعددی همچون کمیته امداد امام خمینی(ره)، سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت ورزش و جوانان، وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی، قرارگاه‌های بسیج سازندگی و پیشرفت و آبادانی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مجموعه‌های مرتبط با فعالیت‌های اجتماعی ناگزیر بوده است.

هشت عرصه برای شروع شناسایی و شبکه‌سازی فعالان اجتماعی تاکنون در این نهضت در نظر گرفته شده است که عبارتند از «کسب و کار و کارآفرینی و رفاه اقتصادی»، «نشاط و تفریح»، «مطالبه گری»، «سلامت»، «محیط زیست»، «آموزش و فناوری»، «ورزش» و «گردشگری».

این نهضت همایش‌هایی را با عنوان «عهدواره پیشرفت منطقه‌ای» در استان‌های مختلف کشور برگزار می‌کند تا محملی برای شناسایی و البته معرفی الگوهای موفق فعال در حوزه‌های هشت گانه فعالیت‌های اجتماعی پدید آورد.

در این سلسله همایش‌ها که به صورت استانی و با حضور فعالان اجتماعی هر استان و با ارائه مدل‌هایی از فعالیت‌های موفق اجتماعی برگزار می‌شود، نهضت اجتماعی سعی در معرفی فعالیت‌های اثرگذاری دارد که دارای سه ویژگی مهم مردمی بودن، دارای خلاقیت بودن و داشتن قابلیت مدل‌سازی و تکثیر باشند.

تاکنون و در آذر و دی  ماه سال جاری، عهدواره پیشرفت منطقه‌ای در استان‌های بوشهر، تهران، گلستان، خراسان رضوی، چهارمحال و بختیاری، کهگیلویه و بویراحمد برگزار شده و چهارشنبه و پنج‌شنبه هرهفته چند استان میزبان برگزاری این همایش منطقه‌ای است.

در نتیجه برگزاری این همایش‌ها تا کنون شبکه‌ای از فعالان اجتماعی حول هسته‌ای از جامعه نخبگان اجتماعی شکل گرفته و میزان افراد عضو این مجموعه‌ها در حال افزایش است. با توجه به منطقه‌ای بودن فعالیت‌های این نهضت، شناسایی مسائل مبتلابه هر منطقه، بر خلاف روندهای رایج در دیوانسالاری، از خود منطقه اتفاق افتاده و خود مردم همان منطقه برای حل مسئله محلی خود بسیج می شوند. 

خطری که نهضت اجتماعی جوانان را تهدید می‌کند

هرچند فعالیت‌های جمعی و نهضت‌گونه تاکنون و در تاریخ انقلاب اغلب به موفقیت‌های قابل توجهی دست پیدا کرده‌اند، اما یک تهدید دائمی بر این فعالیتها سایه افکنده است. تبدیل شدن به سازمان و گرفتار شدن در ساختارسازی و نهادسازی در قالب جنبش‌های مردمی، آفتی است که نهضت‌ها را از بقا و حیات و استمرار فعالیت‌ها باز می‌دارد.

از سوی دیگر محصور و منحصر ماندن دامنه فعالان اجتماعی عضو نهضت در بخشی خاص از بدنه اجتماعی می‌تواند، تجربه‌ فعالیت‌های قشری قبلی را تکرار کرده و منجر به ضعف و اضمحلال نهضت در طولانی مدت شود.

همچنین توجه بیشتر به فعالیت‌های رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی از دیگر لازمه‌های فعالیت این نهضت به نظر می‌رسد و بدون اطلاع‌‌رسانی دقیق نمی‌توان انتظار داشت موج حرکت مردمی در پیوستن به این نهضت پدیدار شود.

باید امیدوار بود که در مسیر تحقق گام دوم انقلاب که محور آن را جوانان و فعالیت‌های ایشان تشکیل می‌دهند، نهضت اجتماعی جوانان برای حل مسائل مردم، نفسی تازه باشد.

انتهای پیام/۴۰۷۶/

حاشیه های گزارش 

این یادداشت را برای معرفی نهضت اجتماعی جوانان نوشتم. نه به خاطر اینکه رابط وقت این نهضت در جنوب غرب تهران بودم بلکه به این دلیل که باور داشتم این نهضت اگر درست هدایت شود می تواند اثر گذاری عمده ای بر فعال کردن بدنه مردم برای حل مسائلشان پدید بیاورد. تا روز نوشتن ای حاشیه، هنوز موفق نشده ام با همکاران خودم در نهضت نسشت خبری که دلخواهم است برگزار کنم و حسابی دیر شده است . 24 اردیبهشت 99

لینک یادداشت در آنا

به گزارش رضا رضوی خبرنگار حوزه محیط زیست گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، افزایش روزافزون تولید و تردد خودروها و تاثیر تغییرات اقلیمی و نابودی جنگل‌‌ها و مراتع و ریه‌های تنفس زمین، شرایط بغرنجی را برای حفظ و کنترل سلامتی هوا پدید آورده است؛ در این میان ایران و به‌ خصوص کلانشهرهای کشور ، از این شرایط بغرنج در امان نبوده‌اند. 

هزینه‌های سنگین آلودگی محیط زیست 

هزینه‌های تحمیل شده به کشور به دلیل افزایش حجم آلاینده‌ها اعم از بیماری‌های تنفسی و مرگ و میر ناشی از آن و تعطیلی مدارس و ادارات و دانشگاه‌ها، روز به روز افزایش یافته و زنگ هشدار لزوم ایجاد قوانین برای این معضل را به صدا درآورده است.

در این بین با گذشت دو سال و ۴ ماه از تصویب قانون هوای پاک و ابلاغ این قانون برای اجرا، در شرایط مختلف نشانه‌های متعددی از ناکارآمدی احتمالی این قوانین یا عدم توانایی مجریان آن خود را نمایان می‌سازد.

مسئله کدام است ؟ ناهماهنگی یا ناتوانی دستگاه‌های مسئول اجرای قانون 

اجرای قانون هوای پاک ۲۱ دستگاه مسئول داشته و پر واضح است که بیش از هر قانون دیگری نیاز به هماهنگی برای اجرا دارد. بدون وجود این هماهنگی، تلاش برای اجرای این قانون نه تنها به نتیجه نخواهد رسید بلکه هزینه‌های اضافی را به بدنه کشور تحمیل خواهد کرد. حال اگر دستگاه‌های مسئول در جورچین اجرای این قانون در محل مناسب قرار نگیرند و به وظایف تعریف شده در این قانون عمل نکنند، شکل کاملی از تصویر هوای پاک ایجاد نخواهد شد.

با یک بررسی ساده مثال‌های متعددی از این ناهماهنگی‌ها را می‌توان مطرح کرد؛ تصور کنید سازمان محیط زیست استانداردهای متفاوتی از سازمان استاندارد ایران را تعیین کند و یا شرکت‌های عمده خودروساز نتوانند یا نخواهند به افزایش کیفیت‌ خودروهای تولیدی خود دست زده و میزان آلایندگی خودروها را تا حد استاندارد پایین بیاورند؛ از طرف دیگر وزارت نفت توان یا اراده تولید سوخت با کیفیت مصوب استاندارد در قانون را نداشته باشد، به اینها بیفزایید دولت هماهنگی‌های بین دولتی یا به اصطلاح دیپلماسی محیط زیست برای کنترل و متوقف ساختن ایجاد و گسترش کانون‌های ریزگرد بین‌المللی را در اولویت‌های خود نداند. این‌ها مواردی هستند که به همراه عدم همکاری مناسب مردم، معجون ناهماهنگی می‌شود که نتیجه‌اش این است: «با یک وارونگی هوا در ایام فصول سرد، چند هزار نفر روانه بیمارستان و کلی اداره و سازمان و دانشگاه و مدرسه در بخش های مختلف کشور تعطیل می شوند.»

سرعت تخریب محیط زیست تصاعدی بالا می‌رود 

البته این بخشی از ماجراست. علاوه بر ایجاد هزینه‌ها، با معطل ماندن بخشی از اجرای قانون هوای پاک، یک شکل کاریکاتوروار از این قانون پدید می‌آید که حجم نامتوازنی از اقدام‌های بدون تاثیر نتیجه آن است .

سرعت تخریب هوایی که تنفس می‌کنیم معطل عدم اجرای قانون نمی‌ماند. نابودی جنگل‌ها و عدم بازسازی و جایگزینی آنها، افزایش بیش از حد کنترل کانون‌های بحران در بیابان‌زایی، نه تنها امروز که از همین حالا آینده‌ای دشوارتر را برای نسل‌های بعد به نمایش گذاشته است.

چه باید کرد؟

عنوان می‌شود که شرایط اقتصادی کشور و عدم تحقق، تامین و تخصیص منابع مالی، دلیل اصلی عدم اجرای کامل "قانون نفس" یا همان قانون هوای پاک است. بهترین کار در این شرایط، آن است که با بررسی مجدد این قانون، هر دستگاه، دستورالعمل‌هایی برای اجرای بخش‌های مهم‌تر و زیربنایی این قانون را فراهم آورد.

اینکه عدم اجرای قانون هوای پاک به مشکلات مالی گره بخورد شاید کمی بی‌تدبیری باشد زیرا با کمی صرفه‌جویی در هزینه‌کردهای هر کدام از دستگاه‌های مسئول، می‌توان شاهد عملکرد بهتر دستگاه‌ها و نهادها در این زمینه و اجرای بهینه این قانون بود.

شاید بهتر است کارگروهی مشترک از مجموعه دستگاه‌های مسئول پدید آید تا هماهنگی بیشتر و جدی‌تری برای اجرای این قانون مهم ایجاد شود.

بدون جلب مشارکت مردم، اجرای هیچ قانونی میسر نیست. باید راهی برای مشارکت بیشتر مردم در اجرای بخش‌های عمومی این قانون پیدا کرد.

هرچه هست، تا دیر نشده قانون نفس را باید اجرا کرد؛ این یک انتخاب نیست بلکه یک اجبار اجتناب‌ناپذیر است.

حاشیه گزارش

موضوع ساده است و پس زمینه این گزارش در خود آن آشکار است. شرایط محیط زیست و تهدیدهای زیست محیطی آنقدر واضح در مقابل چشمان ما رژه می روند که کمتر پوششی توان پوشاندن آن را دارد. 

اساسا محیط زیست پیوست هیچ حا نیست و اولویت هیچ سازمانی در طراحی پروژه ها بر روی آن قرار ندارد. شاید مدیریت روزمره و کوته بینانه و کوتاه مدت آفتی است که همه چیز ما را از بین خواهد برد.

لینک گزارش در آنا